Niemcy - Hiszpania, półfinał Mistrzostw Świata (07.07.2010)

Wracam po dość długiej przerwie - tak jak obiecałem będziecie mieli okazję zapoznać się tutaj z analizami ośmiu ostatnich spotkań Mistrzostw. Postanowiłem jednak zacząć od meczu najbardziej aktualnego, w drugim spotkaniu półfinałowym Mistrzowie Europy zmierzyli się z rewelacją turnieju - reprezentacją Niemiec.

Mieliśmy w tym meczu do czynienia z pojedynkiem drużyn grających popularnym i skutecznym na tych Mistrzostwach ustawieniem 4-2-3-1. Mimo podobnego rozstawienia zawodników na boisku nastawienie obu drużyn było skrajnie odmienne - Hiszpanie prowadzili grę, utrzymywali się przy piłce w ataku pozycyjnym, Niemcy liczyli wyłącznie na kontry. Już na samym początku chciałem zwrócić uwagę na to, że Hiszpanie pierwszy raz w RPA zagrali tak agresywnym i skutecznym pressingiem (na zdjęciu poniżej), można nawet zaryzykować stwierdzenie, że wcielili się w rolę Niemców z poprzednich spotkań.

Wyłączenie z gry Ozila przez Busquetsa spowodowało, iż nasi zachodni sąsiedzi nie byli w stanie przeprowadzić praktycznie żadnej składnej groźnej akcji - zazwyczaj bardzo szybko tracili piłkę. O atakowaniu na poważnie pomyśleli dopiero po stracie bramki, ale o tym później. Odniosłem wrażenie, że niemieckie skrzydła ustawione są nieco bliżej własnej bramki, niż miało to miejsce w poprzednich meczach- to że grał tak Piotr Trochowski zastępujący Muellera nie było dla mnie zaskoczeniem, dużo większa bierność w ofensywie Łukasza Podolskiego już tak - na jego usprawiedliwienie należy uczciwie stwierdzić, że ze względu na niemoc środkowych pomocników nie otrzymywał on wystarczającej ilości piłek.

Schweinsteiger i Khedira mieli w środku pola zdecydowanie mniej miejsca niż w poprzednich spotkaniach - musieli radzić sobie z Xabim Alonso, Xavim, Busquetsem i schodzącymi do środka Iniestą i Pedro. Ze względu na dużą ilość strat w środkowym sektorze Niemcy często decydowali się na grę z pominięciem tej strefy, była ona jednak równie nieskuteczna. 

Nie ulega dla mnie wątpliwości, iż dzięki bardzo agresywnemu pressingowi i ofensywnemu nastawieniu Hiszpanie zdominowali w tym spotkaniu Niemców. Wreszcie zobaczyliśmy, znaną z Mistrzostw Europy, bardzo szybką wymianę piłek, wychodzenie na pozycje, wielką kreatywność, wymienność pozycji. Ustawieni w defensywie 4-4-1-1 Niemcy grali blisko siebie, świetnie się przesuwali, starali się nie zostawiać ani centymetra swobody Xaviemu, podwajając go przy każdej możliwej okazji.

Mimo, że "mózg" hiszpańskiej drużyny potrafi zagrać wyśmienitą piłkę nawet podwajany, na boisku robił wszystko by znaleźć sobie jak najwięcej miejsca- bardzo mu w tym pomagała wymienność pozycji ze strony Iniesty, Pedro i Villi, a także bardzo ofensywne wejścia Capdevilli i Ramosa - Niemcy musieli poświęcać uwagę także innym zawodnikom. Choć linia obrony i pomocy grały na swojej połowie bardzo blisko siebie to często stosował Xavi manewr wejścia między obie formacje, tak by swobodnie zagrać piłkę. 

Trzeba przyznać, że gdy już Xavi  lub Xabi Alonso miał piłkę przy nodze jego koledzy robili na boisku bardzo wiele, by miał jak najwięcej opcji zagrania futbolówki. Widać to na poniższym zdjęciu, gdzie schodzący do środka Pedro i Iniesta dają  możliwość zagrania krótkiej piłki, a z drugiej strony zwalniają boczne sektory boiska, w które wchodzą Capdevilla z Ramosem.

Przy zmasowanej obronie przeciwnika podłączenie się obrońców do akcji ofensywnych często bywa kluczowe. W przypadku Hiszpanów nie mieliśmy do czynienia tylko z kurczowym trzymaniem się linii bocznej boiska, Sergio Ramos wykorzystując ustawienie niemieckich obrońców blisko napastników hiszpańskich wchodził z drugiej linii w pole karne. 

Na powyższym zdjęciu widać, że piłkę dogrywa Xabi Alonso, zawodnik dysponujący chyba najlepszym długim zagraniem w Europie. Wbrew pozorom długi przerzut jest również bardzo przydatny dla zespołów prowadzących grę, również opierających się na szybkiej wymianie krótkich podań - w momencie gdy  duża ilość piłkarzy przeciwnika znajduje się w jednym sektorze boiska przerzucenie ciężaru gry jest na wagę złota.

Bardzo konsekwentnie grający niemieccy obrońcy przez długi czas stawiali skuteczny opór hiszpańskim atakom, zbyt długie prowadzenie piłki przez jakiegokolwiek piłkarza z Półwyspu Iberyjskiego natychmiast skutkowało podwojeniem, w skrajnych przypadkach (zdjęcie) nawet pięciu zawodników doskakiwało do przeciwnika- takie ofensywne zagranie jest bardzo skuteczne jeżeli w swoich szeregach posiada się Leo Messiego, który jest w stanie w ostatniej chwili odegrać piłkę, w meczu półfinałowym ta sztuka nie udawała się jednak Villi.

W najwyższym stopniu opanował za to ten piłkarz zgrania z pierwszej piłki, wyjście na pozycję i gubienie obrońcy. Wklejone poniżej zdjęcie pokazuje akcję, która w całym spotkaniu zrobiła na mnie największe wrażenie - Niemcy w defensywie tworzą dwie idealne linie, jednakże Friedrich zmuszony jest wyjść za cofającym się po piłkę Villą, miejsce w środku obrony próbuje załatać Boateng, co ma dwa skutki - zostawia swój sektor niepilnowany, a także jest spóźniony względem wchodzącego na miejsce Villi Pedro. W międzyczasie były już zawodnik Valencii idealnie z pierwszej piłki zgrywa do swojego nowego klubowego kolegi. 

Mimo, że Hiszpanie w ataku pozycyjnym prezentowali się bardzo dobrze to jedyną bramkę zdobyli po stałym fragmencie gry. Warto podkreślić, iż obie drużyny broniły stałe fragmenty gry inaczej - Hiszpanie kryli indywidualnie, podczas gdy Niemcy ustawienie byli strefą.

Właśnie ustawienie się w strefie podczas stałych fragmentów gry spowodowało, że Niemcy stracili bramkę. Zaryzykuję stwierdzenie, że kryty indywidualnie Puyol nie byłby w stanie tak wyjść do piłki i oddać strzału. Starałem się wybrać najlepszy kadr, by pokazać iż nadbiegający na piłkę z impetem Puyol miał nad obrońcami wielką przewagę wynikającą z ich bierności.

Dopiero po utracie bramki ruszyli Niemcy do ataku, wcześniej nie potrafili nawet przeprowadzić udanej kontry, dwukrotnie wychodząc z własnej połowy dużą ilością zawodników szybko tracili piłkę. Wydaje mi się jednak, że po stracie bramki nie potrafili piłkarze Loewa uspokoić gry, w tym fragmencie zawiódl rozgrywający świetny turniej Ozil, który nie "szukał piłki" W konsekwencji tego rozgrywającym reprezentacji Niemiec w końcówce spotkania był Mertesacker. Zdając sobie sprawę jak absurdalnie to brzmi, wklejam poniżej aż trzy zdjęcia pokazujące sytuacje z 79, 83 i 92 minuty. W żadnej z nich nie widać ruchu Ozila do piłki.

Moim zdaniem Hiszpanie zagrali najlepsze spotkanie turnieju, podczas gdy Niemcy jedno z gorszych. Jeżeli przyjąć, że gra się tak jak przeciwnik pozwala, to bez wątpienia trzeba podkreślić, iż Hiszpanie nie pozwolili Niemcom praktycznie na nic, bardzo agresywnym pressingiem kończyli niemalże każdą akcję rywali. Sami grali bardzo ciekawie, kreatywnie i swobodnie. Widać wyraźnie, że ich forma zwyżkuje.